شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم.
خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم.
خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم.در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم.
و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد.و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد.
چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟
خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی.
خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی.
خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم.
خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!!
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
تبادل
لینک هوشمند
